।।श्रीः।।

।।शिवभुजंगम्।।
गलद्दानगण्डं मिलद्भृङ्गषण्डं

चलच्चारुशुण्डं जगत्त्राणशौण्डम्।

कनद्दन्तकाण्डं विपद्भङ्गचण्डं
शिवप्रेमपिण्डं भजे वक्रतुण्डम्।।1।।

।।श्रीः।।

लक्ष्मीभर्तुर्भुजाग्रे कृतवसति सितं यस्य रूपं विशालं

नीलाद्रेस्तुङ्गश्रृङ्गस्थितमिव रजनीनाथबिम्बं विभाति।

पायान्नः पाञ्चजन्यः स दितिसुतकुलत्रासनैः पूरयन्स्वै
र्निध्वानैर्नीरदौघध्वनिपरिभवदैरम्बरं कम्बुराजः।।1।।

अनाद्यन्तमाद्यं परं तत्त्वमर्थं

चिदाकारमेकं तुरीयं त्वमेयम्।

हरिब्रह्ममृग्यं परब्रह्मरूपं
मनोवागतीतं महःशैवमीडे।।2।।

अनाद्यन्तमाद्यं परं तत्त्वमर्थं

चिदाकारमेकं तुरीयं त्वमेयम्।

हरिब्रह्ममृग्यं परब्रह्मरूपं
मनोवागतीतं महःशैवमीडे।।2।।

स्वशक्त्यादिशक्त्यन्तसिंहासनस्थं

मनोहारिसर्वाङ्गरत्नोरुभूषम्।

जटाहीन्दुगङ्गास्थिशम्याकमौलिं
पराशक्तिमित्रं नुमः पञ्चवक्त्रम्।।3।।

स्वशक्त्यादिशक्त्यन्तसिंहासनस्थं

मनोहारिसर्वाङ्गरत्नोरुभूषम्।

जटाहीन्दुगङ्गास्थिशम्याकमौलिं
पराशक्तिमित्रं नुमः पञ्चवक्त्रम्।।3।।

शिवेशानतत्पूरुषाघोरवामा

दिभिः पञ्चभिर्हृन्मुखैः षङ्भिरङ्गैः।

अनौपम्य षट्त्रिंशतं तत्त्वविद्या
मतीतं परं त्वां कथं वेत्ति को वा।।4।।

शिवेशानतत्पूरुषाघोरवामा

दिभिः पञ्चभिर्हृन्मुखैः षङ्भिरङ्गैः।

अनौपम्य षट्त्रिंशतं तत्त्वविद्या
मतीतं परं त्वां कथं वेत्ति को वा।।4।।

कम्राकारा मुरारेः करकमलतलेनानुरागाद्गृहीता

सम्यग्वृत्ता स्थिताग्रे सपदि न सहते दर्शनं या परेषाम्।

राजन्ती दैत्यजीवासवमदुमुदिता लोहितालेपनार्द्रा
कामं दीप्तांशुकान्ता प्रदिशतु दयितेवास्य कौमोदकी नः।।5।।

प्रवालप्रवाहप्रभाशोणमर्धं

मरुत्वन्मणिश्रीमहःश्याममर्धम्।

गुणस्यूतमेतद्वपुः शैवमन्तः
स्मरामि स्मरापत्तिसंपत्तिहेतोः।।5।।

यो विश्वप्राणभूतस्तनुरपि च हरेर्यानकेतुस्वरूपो

यं संचिन्त्यैव सद्यः स्वयमुरगवधूवर्गगर्भाः पतन्ति।

चञ्चञ्चण्डोरूतुण्डत्रुटितफणिवसारक्तपङ्काङ्कितास्यं
वन्दे छन्दोमयं तं खगपतिममलस्वर्णवर्णं सुपर्णम्।।6।।

स्वसेवासमायातदेवासुरेन्द्रा

नमन्मौलिमन्दारमालाभिषक्तम्।

नमस्यामि शंभो पदाम्भोरुहं ते
भवाम्भोधिपोतं भवानीविभाव्यम्।।6।।

विष्णोर्विश्वेश्वरस्य प्रवरशयनकृत्सर्वलोकैकधर्ता

सोऽनन्तः सर्वभूतः पृथुविमलयशाः सर्ववेदैश्च वेद्यः।

पाता विश्वस्य शश्वत्सकलसुररिपुध्वंसनः पापहन्ता
सर्वज्ञः सर्वसाक्षी सकलविषभयात्पातु भोगीश्वरो नः।।7।।

जगन्नाथ मन्नाथ गौरीसनाथ

प्रपन्नानुकम्पिन्विपन्नार्तिहारिन्।

महःस्तोममूर्ते समस्तैकबन्धो
नमस्ते नमस्ते पुनस्ते नमोऽस्तु।।7।।

वाग्भूगौर्यादिभेदैर्विदुरिह मुनयो यां यदीयैश्च पुंसां

कारूण्यार्द्रैः कटाक्षैः सकृदपि पतितैः संपदः स्युः समग्रः।

कुन्देन्दुस्वच्छमन्दस्मितमधुरमुखाम्भोरुहां सुन्दराङ्गीं
वन्दे वन्द्यामशेषैरपि मुरभिदुरोमन्दिरामिन्दिरां ताम्।।8।।

विरूपाक्ष विश्वेश विश्वादिदेव

त्रयीमूल शंभो शिव त्र्यम्बक त्वम्।

प्रसीद स्मर त्राहि पश्यावमुक्त्यै
क्षमां प्राप्नुहि त्र्यक्ष मां रक्ष मोदात्।।8।।

या सूते सत्त्वजालं सकलमपि सदा संनिधानेन पुंसो

धत्ते या तत्त्वयोगाञ्चरमचरमिदं भूतये भूतजातम्।

धात्रीं स्थात्रीं जनित्रीं प्रकृतिमविकृतिं विश्वशक्तिं विधात्रीं
विष्णोर्विश्वात्मनस्तां विपुलगुणमयीं प्राणनाथां प्रणौमि।।9।।

महादेव देवेश देवादिदेव

स्मरारे पुरारे यमारे हरेति।

ब्रुवाणः स्मरिष्यामि भक्त्या भवन्तं
ततो मे दयाशील देव प्रसीद।।9।।

येभ्योऽसूयद्भिरुञ्चैः सपदि पदमुरू त्यज्यते दैत्यवर्गै

र्येभ्यो धर्तुं च मूर्ध्ना स्पृहयति सततं सर्वगीर्वाणवर्गः।

नित्यं निर्मूलयेयुर्निचिततरममी भक्तिनिघ्नात्मनां नः
पह्माक्षस्याङ्घ्रिपद्मद्वयतलनिलयाः पांसवः पापपङ्कम्।।10।।

त्वदन्यः शरण्यः प्रपन्नस्य नेति

प्रसीद स्मरन्नेव हन्यास्तु दैन्यम्।

न चेत्ते भवेद्भक्तवात्सल्यहानि
स्ततो मे दयालो सदा संनिधेहि।।10।।

रेखा लेखादिवन्द्याश्चरणतलगताश्चक्रमत्स्यादिरुपाः

स्निग्धाः सूक्ष्माः सुजाता मृदुललिततरक्षौमसूत्रायमाणाः।

दद्युर्नो मङ्गलानि भ्रमरभरजुषा कोमलेनाब्धिजायाः
कम्रेणाम्रेड्यमानाः किसलयमृदुना पाणिना चक्त्रपाणेः।।11।।

अयं दानकालस्त्वहं दानपात्रं

भवानेव दाता त्वदन्यं न याचे।

भवद्भक्तिमेव स्थिरां देहि मह्यं
कृपाशील शंभो कृतार्थोऽस्मि तस्मात्।।11।।

पशुं वेत्सि चेन्मां तमेवाधिरूढः

कलङ्कीति वा मूर्ध्नि धत्से तमेव।

द्विजिह्वः पुनः सोऽपि ते कण्ठभूषा
त्वदङ्गीकृताः शर्व सर्वेऽपि धन्याः।।12।।

पशुं वेत्सि चेन्मां तमेवाधिरूढः

कलङ्कीति वा मूर्ध्नि धत्से तमेव।

द्विजिह्वः पुनः सोऽपि ते कण्ठभूषा
त्वदङ्गीकृताः शर्व सर्वेऽपि धन्याः।।12।।

न शक्नोमि कर्तुं परद्रोहलेशं

कथं प्रीयसे त्वं न जाने गिरीश।

तथाहि प्रसन्नोऽसि कस्यापि कान्ता
सुतद्रोहिणो वा पितृद्रोहिणो वा।।13।।

न शक्नोमि कर्तुं परद्रोहलेशं

कथं प्रीयसे त्वं न जाने गिरीश।

तथाहि प्रसन्नोऽसि कस्यापि कान्ता
सुतद्रोहिणो वा पितृद्रोहिणो वा।।13।।

स्तुतिं ध्यानमर्चां यथावद्विधातुं

भजन्नप्यजानन्महेशावलम्बे।

त्रसन्तं सुतं त्रातुमग्रे मृकण्डो
र्यमप्राणनिर्वापणं त्वत्पदाब्जम्।।14।।

येभ्यो वर्णश्चतुर्थश्चरमत उदभूदादिसर्गे प्रजानां

साहस्री चापि संख्या प्रकटमभिहिता सर्ववेदेषु येषाम्।

प्राप्ता विश्वंभरा यैरतिवितततनोर्विश्वमूर्तेर्विराजो
विष्णोस्तेभ्यो महद्य्भः सततमपि नमोऽस्त्वङ्घ्रिपङ्केरूहेभ्यः।।14।।

शिरोदृष्टिहृद्रोगशूलप्रमेह

ज्वरार्शोजरायक्ष्महिक्काविषार्तान्।

त्वमाद्यो भिषग्भेषजं भस्म शंभो
त्वमुल्लाघयास्मान्वपुर्लाघवाय।।15।।

विष्णोः पादद्वयाग्रे विमलनखमणिभ्राजिता राजते या

राजीवस्येव रम्या हिमजलकणिकालंकृताग्रा दलाली।

अस्माकं विस्मयार्हाण्यखिलजनमनःप्रार्थनीया हि सेयं
दद्यादाद्यानवद्या ततिरतिरूचिरा मङ्गलान्यङ्गुलीनाम्।।15।।

दरिद्रोऽस्म्यभद्रोऽस्मि भग्नोऽस्मि दूये

विषण्णोऽस्मि सन्नोऽस्मि खिन्नोऽस्मि चाहम्।

भवान्प्राणिनामन्तरात्मासि शंभो
ममाधिं न वेत्सि प्रभो रक्ष मां त्वम्।।16।।

यस्यां दृष्ट्वामलायां प्रतिकृतिममराः संभवन्त्यानमन्तः

सेन्द्राः सान्द्रीकृतेर्ष्यास्त्वपरसुरकुलाशङ्कयातङ्कवन्तः।

सा सद्यः सातिरेकां सकलसुखकरीं संपदं साधयेन्न
श्चञ्चञ्चार्वंशुचक्रा चरणनलिनयोश्चक्रपाणेर्नखाली।।16।।

त्वदक्ष्णोः कटाक्षः पतेत्त्र्यक्ष यत्र

क्षणं क्ष्मा च लक्ष्मीः स्वयं तं वृणाते।

किरीटस्फुरच्चामरच्छत्रमाला
कलाचीगजक्षौमभूषाविशेषैः।।17।।

पादाम्भोजन्मसेवासमवनतसुरव्रातभास्वत्किरीट

प्रत्युप्तोञ्चावचाश्मप्रवरकरगणैश्चित्रितं यद्विभाति।

नम्राङ्गानां हरेर्नो हरिदुपलमहाकूर्मसौन्दर्यहारि
च्छायं श्रेयःप्रदायि प्रपदयुगमिदं प्रापयेत्पापमन्तम्।।17।।

भवान्यै भवायापि मात्रे च पित्रे

मृडान्यै मृडायाप्यघघ्न्यै मखघ्ने।

शिवाङ्ग्यै शिवाङ्गाय कुर्मः शिवायै
शिवायाम्बिकायै नमस्त्र्यम्बकाय।।18।।

भवान्यै भवायापि मात्रे च पित्रे

मृडान्यै मृडायाप्यघघ्न्यै मखघ्ने।

शिवाङ्ग्यै शिवाङ्गाय कुर्मः शिवायै
शिवायाम्बिकायै नमस्त्र्यम्बकाय।।18।।

भवद्गौरवं मल्लघुत्वं विदित्वा

प्रभो रक्ष कारुण्यदृष्ट्यानुगं माम्।

शिवात्मानुभावस्तुतावक्षमो़ऽहं
स्वशक्त्या कृतं मेऽपराधं क्षमस्व।।19।।

भवद्गौरवं मल्लघुत्वं विदित्वा

प्रभो रक्ष कारुण्यदृष्ट्यानुगं माम्।

शिवात्मानुभावस्तुतावक्षमो़ऽहं
स्वशक्त्या कृतं मेऽपराधं क्षमस्व।।19।।

यदा कर्णरन्ध्रं व्रजेत्कालवाह

द्विषत्कण्ठघण्टाघणात्कारनादः।

वृषाधीशमारुह्य देवौपवाह्यं
तदा वत्स मा भीरिति प्रीणय त्वम्।।20।।

यदा कर्णरन्ध्रं व्रजेत्कालवाह

द्विषत्कण्ठघण्टाघणात्कारनादः।

वृषाधीशमारुह्य देवौपवाह्यं
तदा वत्स मा भीरिति प्रीणय त्वम्।।20।।

पीतेन द्योतते यञ्चतुरपरिहितेनाम्बरेणात्युदारं

जातालंकारयोगं जलमिव जलधेर्बाडबाग्निप्रभाभिः।

एतत्पातित्यदान्नो जघनमतिघनादेनसो माननीयं
सातत्येनैव चेतोविषयमवतरत्पातु पीताम्बरस्य।।21।।

यदा दारुणाभाषणा भीषणा मे

भविष्यन्त्युपान्ते कृतान्तस्य दूताः।

तदा मन्मनस्त्वत्पदाम्भोरुहस्थं
कथं निश्चलं स्यान्नमस्तेऽस्तु शंभो।।21।।

यस्या दाम्ना त्रिधाम्नो जघनकलितया भ्राजतेऽङ्गं यथाब्धे

र्मध्यस्थो मन्दराद्रिर्भुजगपतिमहाभोगसंनद्धमध्यः।

काञ्ची सा काञ्चनाभा मणिवरकिरणैरूल्लसद्भिः प्रदीप्ता
कल्यां कल्याणदात्री मम मतिमनिशं कम्ररूपा करोतु।।22।।

यदा दुर्निवारव्यथोऽहं शयानो

लुठन्निःश्वसन्निःसृताव्यक्तवाणिः।

तदा जह्नुकन्याजलालंकृतं ते
जटामण्डलं मन्मनोमन्दिरं स्यात्।।22।।

उन्नम्रं कम्रमुञ्चैरूपचितमुदभूद्यत्र पत्रैर्विचित्रैः

पूर्वं गीर्वाणपूज्यं कमलजमधुपस्यास्पदं तत्पयोजम्।

यस्मिन्नीलाश्मनीलैस्तरलरुचिजलैः पूरिते केलिबुद्धया
नालीकाक्षस्य नाभीसरसि वसतु नश्चित्तहंसश्चिराय।।23।।

यदा पुत्रमित्रादयो मत्सकाशे

रुदन्त्यस्य हा कीदृशीयं दशेति।

तदा देवदेवेश गौरीश शंभो
नमस्ते शिवायेत्यजस्रं ब्रवाणि।।23।।

पातालं यस्य नालं वलयमपि दिशां पत्रपङ्क्तीर्नगेन्द्रा

न्विद्वांसः केसरालीर्विदुरिह विपुलां कर्णिकां स्वर्णशैलम्।

भूयाद्गायत्स्वयंभूमधुकरभवनं भूमयं कामदं नो
नालीकं नाभिपद्माकरभवमुरू तन्नागशय्यस्य शौरेः।।24।।

यदा पश्यतां मामसौ वेत्ति नास्मा

नयं श्वास एवेति वाचो भवेयुः।

तदा भूतिभूषं भुजंगावनद्धं
पुरारे भवन्तं स्फुटं भावयेयम्।।24।।

आदौ कल्पस्य यस्मात्प्रभति विततं विश्वमेतद्विकल्पैः

कल्पान्ते यस्य चान्तः प्रविशति सकलं स्थावरं जङ्गमं च।

अत्यन्ताचिन्त्यमूर्तेश्चिरतरमजितस्यान्तरिक्षस्वरूपे
तस्मिन्नस्माकमन्तःकरणमतिमुदा क्त्रीडतात्क्रोडभागे।।25।।

यदा यातनादेहसंदेहवाही

भवेदात्मदेहे न मोहो महान्मे।

तदा काशशीतांशुसंकाशमीश
स्मरारे वपुस्ते नमस्ते स्मराणि।।25।।

कान्त्यम्भःपूरपूर्णे लसदसितवलीभङ्गभास्वत्तरङ्गे

गम्भीराकारनाभीचतुरतरमहावर्तशोभिन्युदारे।

क्त्रीडत्वानद्धहेमोदरनहनमहाबाडबाग्निप्रभाढ्ये
कामं दामोदरीयोदरसलिलनिधौ चित्तमत्स्यश्चिरं नः।।26।।

यदापारमच्छायमस्थानमद्भि

र्जनैर्वा विहीनं गमिष्यामि मार्गम्।

तदा तं निरुन्धन्कृतान्तस्य मार्गं
महादेव मह्यं मनोज्ञं प्रयच्छ।।26।।

नाभीनालीकमूलादधिकपरिमलोन्मोहितानामलीनां

माला नीलेव यान्ती स्फुरति रूचिमती वक्त्रपद्मोन्मुखी या।

रम्या सा रोमराजिर्माहितरूचिकरी मध्यभागस्य विष्णो
श्चित्तस्था मा विरंसीञ्चिरतरमुचितां साधयन्ती श्रीयं नः।।27।।

यदा रौरवादि स्मरन्नेव भीत्या

व्रजाम्यत्र मोहं महादेव घोरम्।

तदा मामहो नाथ कस्तारयिष्य
त्यनाथं पराधीनमर्धेन्दुमौले।।27।।

यदा श्वेतपत्रायतालङ्घ्यशक्तेः

कृतान्ताद्भयं भक्तवात्सल्यभावात्।

तदा पाहि मां पार्वतीवल्लभान्यं
न पश्यामि पातारमेतादृशं मे।।28।।

यदा श्वेतपत्रायतालङ्घ्यशक्तेः

कृतान्ताद्भयं भक्तवात्सल्यभावात्।

तदा पाहि मां पार्वतीवल्लभान्यं
न पश्यामि पातारमेतादृशं मे।।28।।

इदानीमिदानीं मृति भवित्री

त्यहो संततं चिन्तया पीडितोऽस्मि।

कथं नाम मा भून्मृतौ भीतिरेषा
नमस्ते गतीनां गते नीलकण्ठ।।29।।

इदानीमिदानीं मृति भवित्री

त्यहो संततं चिन्तया पीडितोऽस्मि।

कथं नाम मा भून्मृतौ भीतिरेषा
नमस्ते गतीनां गते नीलकण्ठ।।29।।

अमर्यादमेवाहमाबालवृद्धं

हरन्तं कृतान्तं समीक्ष्यास्मि भीतः।

मृतौ तावकाङघ्र्यब्जदिव्यप्रसादा
द्भवानीपते निर्भयोऽहं भवानि।।30।।

संभूयाम्भोधिमध्यात्सपदि सहजया यः श्रिया संनिधत्ते

नीले नारायणोरःस्थलगगनतले हारतारोपसेव्ये।

आशाः सर्वाः प्रकाशा विदधदपिदधञ्चात्मभासान्यतेजां
स्याश्र्यर्यस्याकरो नो द्युमणिरिव मणिः कौस्तुभः सोऽस्तु भूत्यै।।30।।

जराजन्मगर्भाधिवासादिदुःखा

न्यसह्यानि जह्यां जगन्नाथ देव।

भवन्तं विना मे गतिर्नैव शंभो
दयालो न जागर्ति किं वा दया ते।।31।।

या वायावानुकूल्यात्सरति मणिरूचा भासमाना समाना

साकं साकम्पमंसे वसित विदधती वासुभद्रं सुभद्रम्।

सारं सारङ्गसंघैर्मुखरितकुसुमा मेचकान्ता च कान्ता
माला मालालितास्मान्न विरमतु सुखैर्योजयन्ती जयन्ती।।31।।

शिवायेति शब्दो नमःपूर्व एष

स्मरन्मुक्तिकृन्मृत्युहा तत्त्ववाची।

महेशान मा गान्मनस्तो वचस्तः
सदा मह्यमेतत्प्रदानं प्रयच्छ।।32।।

हारस्योरूप्रभाभिः प्रतिनववनमालांशुभिः प्रांशुरूपैः

श्रीभिश्चाप्यङ्गदानां कबलितरुचि यन्निष्कभाभिश्च भाति।

बाहुल्येनैव बद्धाञ्जलिपुटमजितस्याभियाचामहे त
द्बन्धार्तिं बाधतां नो बहुविहतिकरीं बन्धुरं बाहुमूलम्।।32।।

त्वमप्यम्ब मां पश्य शीतांशुमौलि

प्रिये भेषजं त्वं भवव्याधिशान्तौ।

बहुक्लेशभाजं पदाम्भोजपोते
भवाब्धौ निमग्नं नयस्वाद्य पारम्।।33।।

विश्वत्राणैंकदीक्षास्तदनुगुणगुणक्षत्रनिर्माणदक्षाः

कर्तारो दुर्निरूपस्फुटगुणयशसां कर्मणामद्भुतानाम्।

शार्ङ्गं बाणं कृपाणं फलकमरिगदे पद्मशङ्खौ सहस्रं
बिभ्राणाः शस्त्रजालं मम दधतु हरेर्बाहवो मोहहानिम्।।33।।

अनुद्यल्ललाटाक्षिवह्निप्ररोहै

रवामस्फुरच्चारुवामोरुशोभैः।

अनङ्गभ्रमद्भोगिभूषाविशेषै
रचन्द्रार्धचूडैरलं दैवतैर्नः।।34।।

अनुद्यल्ललाटाक्षिवह्निप्ररोहै

रवामस्फुरच्चारुवामोरुशोभैः।

अनङ्गभ्रमद्भोगिभूषाविशेषै
रचन्द्रार्धचूडैरलं दैवतैर्नः।।34।।

अकण्ठेकलङ्कादनङ्गेभुजङ्गा

दपाणौकपालादफालेनलाक्षात्।

अमौळौशशाङ्कादवामेकलत्रा
दहं देवमन्यं न मन्ये न मन्ये।।35।।

अकण्ठेकलङ्कादनङ्गेभुजङ्गा

दपाणौकपालादफालेनलाक्षात्।

अमौळौशशाङ्कादवामेकलत्रा
दहं देवमन्यं न मन्ये न मन्ये।।35।।

महादेव शंभो गिरीश त्रिशूलिं

स्त्वयीदं समस्तं विभातीति यस्मात्।

शिवादन्यथा दैवतं नाभिजाने
शिवोऽहं शिवोऽहं शिवोऽहं शिवोऽहम्।।36।।

महादेव शंभो गिरीश त्रिशूलिं

स्त्वयीदं समस्तं विभातीति यस्मात्।

शिवादन्यथा दैवतं नाभिजाने
शिवोऽहं शिवोऽहं शिवोऽहं शिवोऽहम्।।36।।

ब्रह्मन्ब्रह्मण्यजिह्मां मतिमपि कुरुषे देव संभावये त्वां

शंभो शक्त्र त्रिलोकीमवसि किममरैर्नारदाद्याः सुखं वः।

इत्थं सेवावनम्रं सुरमुनिनिकरं वीक्ष्य विष्णोः प्रसन्न
स्यास्येन्दोरस्रवन्ती वरवचनसुधाह्लादयेंन्मानसं नः।।37।।

यतोऽजायतेदं प्रपञ्चं विचित्रं

स्थितिं याति यस्मिन्यदेकान्तमन्ते।

स कर्मादिहीनः स्वयंज्योतिरात्मा
शिवोऽहं शिवोऽहं शिवोऽहं शिवोऽहम्।।37।।

कर्णस्थस्वर्णकम्रोज्ज्वलमकरमहाकुण्डलप्रोतदीप्य

न्माणिक्यश्रीप्रतानैः परिमिलितमलिश्यामलं कोमलं यत्।

प्रोद्यत्सूर्याशुराजन्मरकतमुकुराकारचोरं मुरारे
र्गाढामागामिनीं नः शमयतु विपदं गण्डयोर्मण्डलं तत्।।38।।

किरीटे निशेशो ललाटे हुताशो

भुजे भोगिराजो गले कालिमा च।

तनौ कामिनी यस्य तत्तुल्यदेवं
न जाने न जाने न जाने न जाने।।38।।

वक्त्राम्भोजे लसन्तं मुहुरधरमणिं पक्कबिम्बाभिरामं

दृष्ट्वा द्रष्टुं शुकस्य स्फुटमवतरतस्तुण्डदण्डायते यः।

घोणः शोणीकृतात्मा श्रवणयुगलसत्कुण्डलोस्रैर्मुरारेः
प्राणाख्यस्यानिलस्य प्रसरणसरणिः प्राणदानाथ नः स्यात्।।39।।

अनेन स्तवेनादरादम्बिकेशं

परां भक्तिमासाद्य यं ये नमन्ति।

मृतौ निर्भयास्ते जनास्तं भजन्ते
हृदम्भोजमध्ये सदासीनमीशम्।।39।।

दिक्कालौ वेदयन्तौ जगति मुहुरिमौ संचरन्तौ रवीन्दू

त्रैलोक्यालोकदीपावभिदधति ययोरेव रूपं मुनीन्द्राः।

अस्मानब्जप्रभे ते प्रचुरतरकृपानिर्भरं प्रेक्षमाणे
पातामाताम्रशुक्लासितरूचिरूचिरे पद्मनेत्रस्य नेत्रे।।40।।

भुजंगप्रियाकल्प शंभो मयैवं

भुजंगप्रयातेन वृत्तेन क्लृप्तम्।

नरः स्तोत्रमेतत्पठित्वोरुभक्त्या
सुपुत्रायुरारोग्यमैश्वर्यमेति।।40।।


इति श्रीमत्परमहंसपरिव्राजकाचार्यस्य

श्रीगोविन्दभगवत्पूज्यपादशिष्यस्य

श्रीमच्छंकरभगवतः कृतौ

शिवभुजंगं संपूर्णम्।।

पातात्पातालपातात्पतगपतिगतेर्भ्रूयुगं भुग्नममध्यं

येनेषञ्चालितेन स्वपदनियमिताः सासुरा देवसंधाः।

नृत्यल्लाटरङ्गे रजनिकरतनोरर्धखण्डावदाते
कालव्यालद्वयं वा विलसति समया वालिकामातरं नः।।41।।

लक्ष्माकारालकालिस्फुरदलिकशशाङ्कार्धसंदर्शसील

न्नेत्राम्भोजप्रबोधोत्सुकनिभृततरालीनभृङ्गच्छटाभे।

लक्ष्मीनाथस्य लक्ष्यीकृतविबुधगणापाङ्गबाणासनार्ध
च्छाये नो भूरिभूतिप्रसवकुशलते भ्रूलते पालयेताम्।।42।।

पीठीभूतालकान्तं कृतमकुटमहादेवलिङ्गप्रतिष्ठे

लालाटे नाट्यरङ्गे विकटतरतटे कैटभारेश्चिराय।

प्रोद्धाट्यैवात्मतन्द्रीप्रकटपटकुटीं प्रस्फुरन्ती स्फुटाङ्गं
पट्वीयं भावनाख्यां चटुलमतिनटी नाटिकां नाटयेन्नः।।44।।

सुप्तकाराः प्रसुप्ते भगवति विबुधैरप्यदृष्टस्वरूपा

व्याप्तव्योमान्तरालास्तरलमणिरुचा रञ्जिताः स्पष्टभासः।

देहच्छायोद्गमाभा रिपुवपुरगरूप्लोषरोषाग्निधूम्याः
केशाः केशिद्विषो नो विदधतु विपुलक्लेशपाशप्रणाशम्।।46।।

भ्रान्त्वा भ्रान्त्वा यदन्तस्त्रिभुवनगुरुरप्यब्दकोटीरनेकाः

गन्तुं नान्तं समर्थो भ्रमर इव पुनर्नाभिनालीकनालात्।

उन्मज्जन्नूर्जितश्रीस्त्रिभुवनमपरं निर्ममे तत्सदृक्षं
देहाम्भोधिः स देयान्निरवधिरमृतं दैत्यविद्वेषिणो नः।।48।।

यस्माद्वाचो निवृत्ताः सममपि मनसा लक्षणामीक्षमाणाः

स्वार्थालाभात्परार्थव्यपगमकथनश्लाघिनो वेदवादाः।

नित्यानन्दं स्वसंविन्निरवधिविमलस्वान्तसंक्त्रान्तबिम्ब
च्छायापत्यापि नित्यं सुखयति यमिनो यत्तदव्यान्महो नः।।50।।